Het is vandaag precies een jaar geleden dat ik op de top van Mount Ngauruhoe stond en ik ben ondertussen alweer een paar weken terug. De reis echt veel te snel voorbij gegaan en ik denk er nog steeds elke dag aan terug en dat zal ook nog wel even gaan duren. Nu dan het laatste verhaal, het moest er toch maar eens van komen.

Mijn hoogtepunten heb ik al in een van de laatste verhalen beschreven dus dat hoef ik niet meer te doen. Het is in totaal ook een geweldige reis geweest. Ik wist vantevoren niet zo goed waar ik aan begon, maar soms moet je maar gewoon eens wat proberen. Zodra je het vliegticket hebt geboekt is er geen weg terug meer, net een beetje zoals skydiven, als je het vliegtuig instapt kun je niet meer terug. Dat het zo goed is gegaan en bevallen is natuurlijk geweldig. Tokyo vond ik prachtig en ik had er graag wat langer willen blijven, maar toen ik mijn ticket boekte dacht ik dat ik wel weer blij zou zijn als ik daar weg kon na vier dagen.

Nieuw-Zeeland is een prachtig land, waar ik zeker nog een keer naar terug ga. Er zijn nog zoveel dingen wat ik daar graag zou willen doen en wil zien. Hoe beter je een land leert kennen hoe meer je ontdekt natuurlijk. Ik ben blij dat ik uiteindelijk voor NZ heb gekozen en even naar Australie ben gegaan in plaats van andersom. Toch ben ik blij dat er nu eens geweest ben en kan ik altijd nog een keer terug gaan. Daarintegen zijn er door alle verhalen van backpackers zoveel landen bijgekomen waar ik nog een keer graag naar toe zou gaan, en dan vooral Zuid-Amerika, Canada en Nepal, wat natuurlijk ook mooi is te combineren in een reis rond de wereld.

De laatste twee weken in de VS waren ook erg leuk, vooral met Wino, Cris en Wendy erbij. Ik had me er in ieder geval totaal niet mee bezig gehouden en wist dus ook niet wat ik daar kon verwachten. Maar er ligt daar nogal wat bij elkaar. Een hoop valleien waarvan de Grand Canyon het bekenste is, maar er liggen er nog een paar kleinere en eigenlijk mooiere in de buurt, zoals Bryce Canyon, Zion NP en Yosemite NP. Na een leuk ritje door de hitte van Death Valley en een bezoekje aan Las Vegas was de laatste stop in San Francisco een mooie afsluiting van deze reis.

Het is wel een raar gevoel als je na zo een lange tijd eindelijk weer thuis ben en al je eigen spullen om je heen hebt staan en nergens meer op hoeft te letten. Eindelijk weer eens een eigen bed, een eigen kamer en gratis internet. Vooral mijn gitaren heb ik gemist en die heb ik meteen maar weer eens opgezocht. Daarna komt de hele stapel post die je door moet nemen, waarvan het meeste nog afkomstig was van mezelf. Ik heb vaker pakketen naar huis opgestuurd waar vanalles inzat. Dingen die ik wilde bewaren, maar niet de hele tijd mee wilde slepen. Na bijgekomen te zijn van het leuke feestje en mijn extreme jetlag, ben ik begonnen met het uitzoeken van mijn foto's. En vandaar ook dat nu pas mijn laatste verhaal verschijnt. Ik wilde wachten zodat ik kon melden dat ik mijn fotoboek klaar zou hebben, en dat is dus nu eindelijk besteld.

Dus wil je de foto's eens in het echt zien inclusief bonusmateriaal, zoals tickets, kaarten, plectrums, foldertjes, kapotte telefoons, insectenspray, nog veel meer videomateriaal en live commentaar dan kom je binnenkort maar eens langs. Voor de rest wil ik jullie natuurlijk bedanken voor het leuke feestje en de reacties die ik altijd kreeg via dit weblog. Ik vond het altijd wel leuk om te zien dat mijn reis ook werdt gevolgd.